Ik begrijp geen lor van wat de juf allemaal zegt over het beleid op haar school. Maar ben intussen haar postuur aan het bekijken, haar kleding en haar gezicht. Bezie haar lach. Hoor hoe haar stem klinkt. Niet onaardig. Al praat ze wat warrig. Er staan vier nep-leren banken waar wij ouders op zitten. De vorige school had geen bankstellen. Er zitten ook twee allochtonen op een bank. Een vader en een moeder. Ik vraag me af of de ouders die te laat binnenkomen automatisch denken dat het wel een stel zal zijn omdat ze op één bank zitten. Als de juf het heeft over het achterstandsbeleid kijkt ze naar die bank.
Even later lopen we met z'n allen door de gangen. Veel ouwe troep. Dat was op de vorige school ook.
De juf zegt over een klas die opkijkt bij zoveel bezoek: 'Ja die klas is toch al van slag, omdat hun meester net een hartaanval heeft gehad. En nu op de intensive care ligt.'
'Hebben jullie veel meesters?' vraagt een geïnteresseerde ouder meteen.
'Eén maar,' zegt de juf.
'Ja meesters zijn dun gezaaid hè,' zegt de ouder begrijpend.
We lopen door.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten