Er komt een boer op bezoek. Die ploft op de bank. En begint op het schilderij te schelden. Panoramisch Uitzicht. Wijdbeens zit hij. Te roepen dat dit geen kunst is. Objectief gezien, géén kunst. En hij kan het weten.
'Zoiets maak je in vijf minuten!'
'O?'
'Ja, ik heb dit ook gemaakt toen ik veertien was! Maar ik heb het weggegooid.'
'Had je misschien niet moeten doen,' zeg ik. 'Dan had je het nog kunnen verkopen.'
'Huh?' De boer kijk op. 'Ik keek naar mijn eigen schilderij,' zegt hij, 'en dacht: dit kan iederéén maken.'
'O, ja?'
'HET PRIKKELT NIET. HELEMAAL NIET. HET DOET HELEMAAL NIETS.'
'Nee, nee.'
Hij krabt aan zijn zak. 'Het had véél spannender gekund.'
'Het hoeft toch niet altijd spannend?'
'Dit is gewoon een mannetje op een berg, die staat te pissen!'
'Kan.'
'Weet je wat dit is?' Hij gaat er ook wijdarms bij zitten.
'Nou?'
'DIT IS PURE BLOKKERKUNST!' Hij slurpt van zijn (goeie) roséetje.
'O.'
(Het schilderij blijft intussen gewoon hangen. Kwetsbaar: iedereen kan alles over hem zeggen. Doch onverstoorbaar: ze lullen maar. )
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten