Toen ik vertrok, was het al te laat voor mij. Het was te laat voor een hoogzwangere om in een zaaltje te zitten, omringd door mensen en dan voor te lezen over een andere schrijfster en over haar werk te gaan vertellen. Maar ik had me voorbereid en dat wilde ik niet voor niets gedaan hebben. Ik vond ook dat het moest kunnen. De helft van de buitenlandse schrijvers was niet gekomen vanwege de vulkaanuitbarsting. Dus de organisatie had het al moeilijk. Ik ben plichtsgetrouw. De vliezen waren per slot van rekening nog niet gebroken. Het drupte zelfs niet een beetje. Ik was de hele dag al naar de Balie op en neer gefietst, dus dat moest allemaal best nog eens gaan.
Chris Keulemans en A.L Snijders vertelden ook over hun favoriete schrijvers. Eerst was Chris Keulemans aan de beurt en toen kwam ik.
Ze introduceerde mij zo: haar debuut het Besluit van D.K was bij de beste boeken van 2008 in NRC, en nu las ik op haar blog dat haar tweede boek Lastmens helaas niet goed ontvangen is door NRC.
En toen had ik dus - pats, boem - geen zin meer.
Over alle lovende recensies werd met geen woord gerept. Bij Keulemans en Snijders sprak ze niet over de recensies maar over de inhoud van hun werk. Hier werd ik in één keer neergezet als iemand met een slecht besproken tweede bundel. Was ik hier nou helemaal voor gekomen? Had ik hier al die moeite voor gedaan. Om op deze manier geïntroduceerd te worden. Dat doe je toch niet?
Zeker niet als je - zoals man nu in de gids ontdekt - radiotip van de dag was.
4 opmerkingen:
Stom inderdaad. Al komt iedereen die jou nu gaat googelen er vanzelf achter dat er heel veel lovende recensies tegenover staan.
Gluiperds....
Nou, gluiperds is weer overdreven...Het is gewoon inspirerend begin van een lezing.
En het was toch 9-2. Da's niet eerlijk....
Een reactie posten