Vanuit een bloedheet zwembad in Diemen, alwaar Deetje haar A-diploma aan het halen was, dat kleine kopje boven het water, die glimlach toen ze haar vader en moeder aan de kant zag zitten, racete ik naar een hippe plek in de Pijp, Dog en Pony, om voor het eerst voor te gaan lezen uit het werk dat ik nu aan het schrijven ben.Voorlezen is goed om te doen, dan leer je het ritme van je tekst en de spanning die eronder ligt het beste kennen. Dit stukje ging over een tienerdochter die zich bekeerde tot moslima en haar moeder die daar heel tolerant tegenover wilde staan. Terwijl ik voorlas, zag ik een paar moslims in het publiek. Het werd dood en doodstil in de ruimte. Niemand lachte.
Achteraf zeiden mensen tegen me: 'ja, ik dacht nog, als dat maar goed valt.'
Het viel helemaal prima. En hoe dom ik deze gedachte over de aanwezige moslims ook vond, ik had 'm zelf ook gehad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten