De muis

Ik las een biografie van een visser die jarenlang de zee borduurde omdat hij ziek was en niet veel anders meer kon. Ik heb het hier al eerder gehad over de muis met de schort achter de kinderwagen die ik in klas zes van de lagere school borduren moest. Die muis komt vaak terug.
Een grijze muis met schort en strik, achter een kinderwagen. Naar mijn idee heb ik het hele jaar alleen aan dat ene borduurwerkje gewerkt, de andere meisjes waren allang klaar, ook de jongens hadden hun figuurzaag-werkje af, terwijl ik op die handenarbeid vrijdagmiddag maar steeds met naald en draad in de weer was. Net zo lang tot die verschrikkelijke grijze muis tevoorschijn zou piepen. Het moest precies dezelfde muis worden als iedereen had. Ik weet nog dat de juf zei dat mijn muis niet goed was. De voorkant niet en de achterkant ook niet. Mijn muis helde voorover en de achterkant van het borduurwerkje was één grote knoop. Voor de moeite kreeg ik een zes min. Het maakte mij niet uit. Als ik maar nooit meer zou hoeven borduren. En de muis wilde ik voorgoed vergeten, maar meer dan dertig jaar later popt ze nog regelmatig in mijn geheugen op. Het lijkt nu alles wat ik ooit op de basisschool gedaan heb.
We hadden een meester én een juf in de zesde klas. Het was een getrouwd stel. De juf ging over de borduurwerken en de meester over het figuurzagen. Net zoals de juf ons de biologieles gaf over het menselijk lichaam en de meester in een ander lokaal aan de jongens vertelde wat er voor de jongens allemaal te gebeuren stond.