Column Trouw, 1 april

Beste ex,

Je hoeft je niet te schamen als je over het schoolplein loopt en denkt aan de mensen die mijn column misschien hebben gelezen. Want alles wat ik hier schrijf is de waarheid zoals ik die ervaren heb. En als er mensen zijn die slecht over je denken: ze kennen jou niet.

Beste ex, jij gaat door met je nieuwe leven en ik ben achtergebleven in het oude. Dat is nu het grote verschil tussen ons.

Als de meisjes niet bij jou zijn, drink je ’s avonds een wijntje met je leuke nieuwe huisgenoot, of je stuurt een mailtje naar je leuke nieuwe vlam.

Ik woon in een rouwadvertentie. Alles hier ademt jou, ons, en het mislukte gezin. Dat wat stuk is en ik niet heb kunnen repareren. En de waterkoker die jij gelijmd hebt, - omdat ik die door de kamer had gesmeten - is gister ook weer uit elkaar gevallen.

Als de meisjes bij jou zijn, maak je spaghetti bolognese voor het hele scheidingshuis. Het is zo te horen een gezellige boel daar. Jij creëert overal wel weer een nieuw gezin.

Jij maakt er tenminste iets van, zeg je. Dat is waar. Jij was er altijd al goed in iets van het leven te maken. Dat vond ik ook juist zo leuk aan jou.

Maar hee, ik maak ook iets van het leven. Dit. Verhaaltjes. Mijn moeder zei laatst dat ik wat meer humor in mijn stukjes moest gaan stoppen, omdat ik daar zo goed in ben.

Als de meisjes weg zijn, kom ik alleen nog op mijn werkkamer. De rest van ons huis is een stilleven waarin ik zo min mogelijk besta. Ik doe geen boodschappen, gebruik geen fornuis. Er staat één koffiekopje op het aanrecht. En als ze op zaterdag terugkomen, staan de drie glazen van de woensdagmiddaglunch nog buiten op tafel. Vol regenwater. Het picknickkleed doorweekt. Op twitter noemde iemand me ‘zeurmevrouw’ en ‘get a life.’

Beste ex, ik verlies mijn maatje, mijn liefje, mijn gedeelde herinneringen, mijn gedeelde toekomst en dan ook nog eens de helft van de tijd mijn kinderen.

Maar hee, op een dag zou alles tóch verdwijnen!

Liefs van je ex, ja liefs omdat wij hier nu eenmaal door ons beider toedoen in verzeild zijn geraakt. Het liefst ging ik nu op wereldreis met ons vieren. Nee, jij niet. Dat weet ik wel.