Ik zat op de fiets om aan de andere kant van de stad een bikini te gaan kopen. Het begon zachtjes te regenen. Overal zag ik mensen die ik wilde beschrijven, nieuwe perspectieven, situaties die rood oplichtten. Hele werelden openden zich, vanachter mijn zonnenbril. Beginnetjes van hoofdstukken die ik straks alleen nog maar op zou hoeven te schrijven. Dialogen plopten op. Nieuwe onderwerpen voor weblogstukjes. Wat een eindje in je eentje fietsen al niet met een mens kan doen, dacht ik opgewekt.
Daarna deed ik een supereenvoudige yoga-oefening. 1. Voel je voeten op de trapper. 2. Trap je met allebei je benen even hard? Ik ontdekte dat ik alleen kracht zette met links. Mijn rechterbeen hing er maar wat bij. Als een glad vergeten stiefkindje. Ik probeerde mijn rechterbeen ook zo goed mogelijk bij het proces te betrekken.
Het was hard gaan regenen. Ik werd zo nat dat ik mijn zonnenbril af moest zetten. Aan de andere kant van de stad, bleken geen bikini's. Er bleek niets.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
mama had geen jas aan en was helemaal nat!
Een reactie posten