Ik heb net een stukje uit een verhaal voorgelezen.
'Is dit verplicht?' is de eerste reactie van een studente.
'Verplicht?'
'Ja?' zegt de studente.
'Nee,' zeg ik. 'Daarom las ik het niet voor. Maar hoezo?'
'Dus we hoeven het niet verplicht te lezen?'
'Hier is niets verplicht,' zeg ik.
Even later vraag ik me af of ik iets verkeerds gezegd heb. Zou je ze moeten verplichten?
Een docent is geen echt mens. Dat was ik vergeten. Nou ja, de docent is natuurlijk wel een echt mens, dat weet iedereen, maar de docent komt van elders. Het is een wezen waar je geen echt contact mee hoeft te maken. Je luistert ernaar. In het beste geval met interesse. Je komt en je gaat. Het is jouw tijd. Niet die van de docent. Tot gisteren heb ik ook nooit over de docent als mens gedacht. De docent die teveel menselijke trekjes vertoonde vond ik een beetje raar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
tekst voor volgende bijeenkomst:
je had het allang hebben moeten lezen, wat zeg ik, moeten kunnen reciteren,
als je het op het tentamen nog niet kent, dom lelijk gansje, word je van deze opleiding verwijderd.
Louter, hier spreekt de prof. Moge dat duidelijk zijn. Eens kijken wat deze tekst oplevert de volgende les..
Een reactie posten