'Weet je waarom ik het meest jaloers ben op Deetje?' zegt Jeetje tijdens het avondeten.
'Nou?' Nu zullen we het krijgen. Ze is jaloers op Deetje omdat zij zo lekker op mijn schoot mag zitten en geknuffeld wordt, terwijl Jeetje wordt gesommeerd op haar stoel te blijven zitten totdat die drie lauwe bloemkoolroosjes he-le-maal op zijn. ('Wat gebeurt er als ik nu toch van tafel ga? Wat doe je dan?' vroeg ze. 'Dan mag je morgen na school met niemand spelen,' zei ik. 'Oei.' Ze ging rechtop zitten. 'En haal die handen onder je hoofd uit', zei ik, 'zo kun je niet eten.') Ik kan me op dit moment dus allerlei jaloerse gevoelens voorstellen. De kleine Deetje wordt niet gecorrigeerd, noch gesommeerd tot iets, zij wordt alleen maar aangemoedigd en gekust. Maar goed, de jaloezie van haar zuster blijkt zich af te spelen op een heel ander vlak.
'Zij leeft langer dan ik. Daar ben ik zó jaloers op,' zegt Jeetje.
'Hè?'
'Ik ga eerder dood dan Deetje. Dat vind ik gewoon niet leuk, dat ik eerder dood ga.'
'O, zoveel eerder ga jij ook weer niet dood hoor,' zeg ik. 'Echt niet.'
'Hoeveel eerder dan?'
'Ja, dat weet ik ook niet precies.'
'Ik ga toch eerder dood? Want ik ben veel ouder.'
'Eerst gaan wij nog dood hoor. Eerst papa, dan ik. Dan jij pas. En daarna... Eet gewoon die bloemkool op, jij!'
Nu heb ik de dood overzichtelijk proberen te maken door hem leeftijd gebonden te laten zijn. Maar echt geruststellend wordt ons gesprek daarmee niet. In tegendeel.
donderdag 16 september 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Wat een zware onderwerpen voor aan de eet tafel. Wat is mis met; "hoe was je dag"
Die papa’s komen er altijd slecht vanaf.
Roezemoezen, die papa is nou eenmaal ouder. Het is niet mijn wens.
Styn, al beginnen we met 'hoe was je dag?' dan eindigt het nog met de dood.
Luuk heefr hier ook een hele poos mee gezeten, dat wij dood gaan...."Hoe lang moet ik nog naar school mam? " een vraag s avonds, na de eerste 2 maanden uit zijn schoolcarrière en ik zeg :"Tot je 18 jaar bent." Hij schrikt hier erg van alleen niet waarom ik denk dat hij schrikt ..."Maar dan zijn jullie al bijna dood en dan moet ik voor jullie zorgen en dat kan dan niet want dan moet ik naar school!" ... ik heb toen gezegd dat wij idd eerder dood gaan maar pas over 100 jaar, dat is echt nog heeeel ver weg, hoeven we ons nog lang niet druk over te maken...pff of misschien worden we wel een miljoen jaar oud!
Een reactie posten