Na het lesgeven ging ik nog even langs bij de vriendin die daar in de buurt woont. Ze was al in pyjama en op sloffen. Ook al was het pas acht uur. Zodra ik bij haar binnenkwam werd ik teruggeworpen in de tijd omdat ze een oude cd van Tom Waits op had staan.Ik had die muziek allang niet meer gehoord. Als tegenwoordig Tom Waits voorbijkomt op m'n I-pod shuffle kan ik dat vaak niet verdragen. De stem is te krakerig en de muziek te ontregelend. Deze Tom Waits songs deden meteen van alles met me, ik weet niet precies wat. Het komt in de buurt van melancholie denk ik. We dronken thee, aten kletskoppen en paaseitjes en namen alles door wat besproken moest worden.Toen ging de bel. Even later stonden er drie dronken schrijvers in haar kamer en een gemuilkorfde hond. Eén schrijver had een glas bier in zijn hand en was aan tafel gaan zitten. De andere twee bleven staan. Iedereen keek elkaar met open mond aan.
'Het lijkt alsof we naar een andere tijd geflitst zijn,' zei de één.
'Nou!' zei de ander.
De zwarte hond liep tussen onze stoelen heen en weer. Met een geel plastic korfje om zijn bek. De schrijvers hadden alledrie geen trek in een koekje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten