Portugal Revisited

'Hoe lang heb ik nu al niets meer geschreven! In een paar dagen tijd heb ik eeuwen van een onbepaalde onthouding doorgemaakt. Ik lig stil, als een verlaten meer tussen niet-bestaande landschappen. Intussen heb ik genoten van de gevarieerde eentonigheid van al die dagen, de altijd weer afwijkende opeenvolging van steeds dezelfde uren, kortom, het leven. Ik heb ervan genoten. Als ik had geslapen, was het niet anders gegaan. Ik lig stil, als een niet bestaand meer tussen verlaten landschappen.'

Het boek der rusteloosheid van Pessoa heb ik weer uit de kast gehaald en ik sloeg het daarnet hier open. Op elke pagina staan belangwekkende citaten. Daar niet van. Maar deze laatste, dikkere versie van HBDR heb ik nooit echt goed gelezen, gewoon omdat ik er even geen zin in had, maar vooral omdat de oude versie voor mij de 'echte' bleef. Lievelingsboeken worden niet dikker. Dat is gek. Dat klopt niet. Maar het werk van Fernando Pessoa kan blijven groeien. Zijn oeuvre dijt nog altijd uit, zoals het heelal. De boeken worden samengesteld uit die beroemde nagelaten kist van hem, vol beschreven vellen. Structuur en samenhang is voor de samenstellers!  De bedelaar en andere verhalen is nog niet zo lang geleden in Nederland verschenen, zonder dat ik er erg in had. Maar dit weekend las ik de recensie in de Volkskrant. Zo komt het waarschijnlijk dat ik het boek uit de kast pakte. Of omdat we dit weekend vrij impulsief een vlucht  naar Porto geboekt hebben voor in de zomervakantie. Misschien komt dit alles doordat iemand me op vrijdag mailde of ik geen zin had om een tijdje in een schrijvershuis in Portugal te gaan zitten. Wie heeft daar geen zin in, schreef ik terug.
Het is Portugal Revisited op alle fronten.