Onderweg naar de De La Mar, we hadden nog een kwartier, kocht ik plots een lange, roze jas. In de aanbieding. Oud-Roze, zei ik tegen mezelf. Dat is mooi. Een keer iets anders. Geen geld voor zo'n jas.
'De jas dóét echt iets voor je,' zei de verkoopster. 'Zie je dat?'
'Ja,' zei ik.
Ik keek in de spiegel en dacht steeds aan mijn roze zachte badjas van weleer. Ook zag ik een reuzenbig. Maar dat was vast flauw.
'Als ik die jas aantrek ben ik net een Barbie,' zei de verkoopster. 'Maar jij helemaal niet.'
'O, is het een Barbie-jas?'
'Het komt alleen omdat ik blond ben,' zei ze.
Ik pakte een bordeauxrode jas uit het rek, drie keer zo duur. De snit van een poncho.
'Tja, deze jas doet dus niets voor je.'
'Maar u ziet toch zeker wel aan mij dat ik nooit roze jassen draag?'
'Des te leuker. Toch?'
'Ik heb nog nooit aan een roze jas gedacht.'
'Precies daarom juist,' zei ze.
Toen moest mijn vierjarige heel nodig poepen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten