Deetje zegt: 'Ik wou dat jullie dood waren.' Ze wijst haar liefhebbende ouders aan. 'Jullie gaan toch dood of niet?'
'Nu nog niet,' zeg ik. 'Maar iedereen gaat een keer dood, hè.'
'Ik wou dat iederéén nu dood was.' Ze maakt een weids armgebaar.
'Mooi is dat.'
'Iedereen, behalve ik!'
'En wat ga je dan doen als iedereen dood is, behalve jij?'
'Televisiekijken.' Ze kijkt er gelukzalig bij. 'Alleen maar televisiekijken en snoep eten.'
'Ja daarvoor hoeven ze niet dood,' merkt Jeetje op, 'als je achttien bent mag je het ook zelf weten. Dan mag je de hele dag televisiekijken en snoep eten. En dan wil je het niet eens meer, Deetje.'
Dat zal allemaal wel, zie ik Deetje denken. Maar nu wil ik het. Dus als het toch gebeuren moet, laat die uitsterving dan nu beginnen.
Moeder vraagt zich af waarvoor de ouders volgens Jeetje dan wel dood moeten, als het niet is voor het kijken van televisie of het eten van snoep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten