Het woei

Mijn drie buurvrouwen zaten al in de wagen op mij te wachten.
'Je bent twee minuten te laat,' zeiden ze toen ik instapte.
'Ja, ik was m'n fietssleutel  heel lang aan het zoeken, maar dat was dus niet nodig.'
'Nee,' zeiden ze. 'Dat had je kunnen weten als je je app gecheckt had.'
'Ja, maar er kwamen zoveel berichtjes voorbij en ik moest mijn fietssleutel nog zoeken..'
'Dat was dus niet nodig als je je app gecheckt had.'
'Nee, als ik m'n app gecheckt had, was ik op tijd geweest.'
We reden naar de sportschool.
We sportten.
Een buurvrouw moest binnenkort in haar bikini passen en in zomerjurkjes. We hadden het over calorieën. De immense hoeveelheid calorieën die al in één glas wijn bleek te zitten.
'Ja dag, ik kan niet ook nog zonder wijn,' zei ze. 'Het moet wel leefbaar blijven.'
'Al die modellen drinken champagne,' zei ik. 'Misschien is dat wat?'
'Je moet gewoon gaan genieten,' zei een andere buurvrouw. 'Met een vrolijk gezicht erboven staat die bikini altijd goed.'
'Ja,' zeiden we. 'Met een vrolijk gezicht staat alles goed.'
'Als ik weer ga roken, ben ik ook zo vijf kilo kwijt,' zei ze. 'Ik woog ooit vijfenveertig kilo. Toen dronk ik alleen maar bier en ik rookte.'
We liepen over het grasveldje terug naar de auto. Twee buurvrouwen liepen recht door de hondenpoep.
'Sukkels,' zeiden we.
We reden terug. Die twee met de voeten omhoog.
Na vijfhonderd meter waren we er. Mijn autodeur vloog open omdat het zo woei.
'Kijk je wel uit met die deur,' zeiden ze.