Over de dingen die me het meest bezighouden, kan ik nu niet schrijven. Al ben ik van mening dat niets te persoonlijk is. Het is nu juist de kunst er iets van te maken dat het persoonlijke gezever overstijgt. Het boven die dooie werkelijkheid uit te tillen. Soms ook schrijf ik iets geweldigs niet op omdat het mensen in mijn directe omgeving zou schaden. Misschien is dat laf. Misschien ben ik te scrupuleus?
Mijn voettype kan daar meer over vertellen. Je hebt namelijk vier voettypes.
Ik heb typ 2. Diagonale voet.
'Dit is een vorm waarin de tenen geleidelijk kleiner worden, uitgaande van de grote teen. Mensen met dit soort tenen worden gekenmerkt als mysterieus en hebben stemmingswisselingen. Ze zijn vaak angstig en impulsief.'
Deze informatie kwam ik daarnet tegen op de site blijf-positief.com.
Met mijn voeten is het droevig gesteld. De meeste schoenen kan ik niet meer aan. Mijn kleine tenen zijn aan het verdwijnen onder de andere tenen. Mijn voeten worden lelijker en lelijker, het lijkt de realiteit wel. Een grote teen buigt steeds meer af naar rechts, de andere naar links. Knobbels. Knellingen. Eelt. Eén zwarte kleine teennagel die er steeds af valt, er kom al snel een nieuwe nagel op, die dan binnen een paar dagen onherroepelijk weer zwart is en opnieuw loslaat.
'Je moet echt naar een podoloog,' waarschuwt iedere pedicure mevrouw me met steeds meer klem, 'of je krijgt straks last van je knieën, of je kunt over een paar jaar helemaal niet meer sporten, of je belandt nog in een rolstoel of...'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten