We liepen van school naar huis, Deetje, haar vriendje, en ik. Ze plukten paardenbloemen onderweg. Ze konden er nog twee afblazen. Ze deden allebei een wens.
'Ik heb een wens gedaan,' zei het vriendje.
'Wat heb je gewenst?' vroeg ik.
'Ik zeg het niet.'
Maar na flink aandringen van mijn kant zei hij het uiteindelijk toch. Hij had een skateboard voor zijn verjaardag gewenst.
Ook Deetje wilde haar wens niet verklappen, maar ook zij kon geen weerstand bieden aan de straffe verleidingstechnieken van haar moeder.
'Ik heb gewenst dat wij voor altijd en altijd vrienden blijven,' zei ze, 'óók later als we groot zijn.'
Het vriendje keek haar stomverbaasd aan.
'Maar we zíjn al zéker voor altijd vrienden, Deetje,' zei hij. 'Voor altijd en eeuwig.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten