Ik heb een avondvullend optreden met twee dichters. Zoals dat hoort bij een debutant ben ik er al wel een kwartier voor aanvang. Ik word zolang opgeborgen door de medewerker van Selexyz Broese. Boven. In de gang tussen de dozen, naast de toiletten, het kopieerhok en het kantoor van meneer en mevrouw Broese. Als Ingmar Heytze er is, beginnen we meteen met het doorspreken van Marlies Dekkers.
'Die is toch van dat ondergoed?' vraag ik na een tijdje.
Ik treed op tussen twee ervaren podiumbeesten in. Al snel doe ik mee met het 'inspringspel'. Ingmar en Alexis reageren ter plekke op elkaars gedichten. Ik lees dan een verhaalfragment voor dat er iets mee te maken heeft. Bijvoorbeeld iets over ondergoed. Thema's zijn universeel. Het is Alexis die elke keer als ik voor ga lezen, de microfoon naar me toesleept. Omdat mijn stem nog niet zo ver reikt. Het is Ingmar die me na afloop uitgebreid uitlegt dat je daar dan dus IN moet spreken. Een gesmeerd team zijn we.
Dan volgt het signeren. Er zijn mensen die me complimenteren. Er zijn mensen die mijn boek willen kopen. 'Waar ligt jouw boek ergens?'
'Sorry, het is niet gelukt om je boek op tijd in te slaan,' zegt de Selexyz medewerker. Hij duwt me snel een fles wijn in handen en rent weg.
Daar sta ik met mijn fles wijn. Terwijl de heren signeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het leven na het debuut bevat wel mooie blues. Het is als Wanssum. En uiteindelijk komt het allemaal goed. Als er naar je gevraagd wordt, zullen de boekhandels snel om zijn.
Een reactie posten