Het ziet er goed uit!

Gisteren haalde ik mijn boek op bij de uitgeverij. Toen ik het vasthield, vroeg ik om een glaasje water. Ik kreeg er een heel droge mond van; de onveranderlijkheid. Het nooit meer schrappen.
Even later fietste ik door de stad, wachtte ik voor het stoplicht en kocht ik maiskolven en vegetarische balletjes bij de Albert Heyn met drie keer 'Het Besluit van Dola Korstjens' in mijn tas.
Meer kon ik niet aan.