Vakantieval

Van het ene op het andere moment tuimelde ik zo het gat van de vakantie in. Het was er bloedheet. Helverlicht. De mensen schetterden. De kinderen verstoften. Op het strand lieten de moeders hun ballen hangen.
'Ik laat de ballen gewoon hangen, jij?'
Hup, zij liet ze ook hangen. Hierna vetten de moeders zich in, klokten een literfles spa naar binnen, sperden hun ingevette benen wagenwijd open - er zou zo ongemerkt nog een kind naar buiten kunnen kruipen -, ze lieten hun armen slap langs het grote lijf vallen, mond open. En ze zonden. Tot het grut elkander af begon te maken.
Er waren pubers die om elf uur 's avonds vier koepeltjes op een eenpersoonsplek probeerden op te zetten.
'Ssst, hier slapen al jonge kinderen,' zei iemand.
'Huhuhu,' kukelden de pubers, 'alsof die zich morgenochtend iets van óns aantrekken.'
De val was lang voor mij. En hard. En net toen ik met mijn hele lange grote teen misschien eindelijk de grond wel begon te raken, moesten we de hele vette vakantieboel alweer opbreken. Op het heetst van de dag.