Avontuur

Ik gaf een workshop op een bedrijfsuitje. Er hadden zich vier mensen ingeschreven voor het schrijven van korte verhalen. Flamenco dans was veel populairder. Na de creatieve workshops was er een borrel voor de mensen georganiseerd.

Ik leerde over het bestaan van een wake-up light wekker. Daar dacht ik aan toen ik vanochtend om half zeven van ver weg werd opgepiept door de wekker van man. Geen wonder dat ik nooit zin heb om op te staan. Dat zou met een wake-up light wekker wel anders zijn. Ik leerde dat één van de cursisten voorgoed gestopt was met drinken en dat hij ADHD had. Tijdens de les mailde of appte hij met zijn vrouw. Eén dame moest erg huilen bij een schrijfopdracht.

Ik zei: 'O jee, sorry voor de opdracht.'

Zij zei: 'Jij kon het niet weten.'

Van de andere dame kwam ik niet veel te weten, behalve dat ze een kat had. De coördinatrice van de workshops deed eigenlijk maar half mee met ons. Ze moest tijdens de les af en toe buiten de deur iets coördineren. Van haar kwam ik te weten dat ze vieze tandpasta had, maar dat bleek fictie. Ook vertelde ze dat ze 's ochtends een tas meenam voor de boodschappen die ze op de terugweg van haar werk zou gaan doen. De dame die een kat had, kocht altijd plastic zakken bij de supermarkt. Ik kwam van haar ook te weten dat ze lief was. Ze legde steeds even een hand op de rug van de dame die het te kwaad kreeg. Er werd mij gevraagd of schrijven echt werk was of dat ik het erbij deed. Ik vertelde hoe het zat met het schrijven. 

Dit was het avontuur van een ontmoeting met andere mensen die ik hierna nooit meer zal zien.