Op de heugelijke ochtend verlieten we dan eindelijk het huis. De lucht was zwaar en grijs. Het motregende. Maar dat drukte de pret niet. Het was al tien over half negen en om kwart voor negen moest de jarige in haar klaslokaal zitten. Ik had twee manden met puntzakken gesneden wortels die niet om mochten vallen, en aan mijn zijde had ik twee meisjes. Een dwarse peuter met een papieren hoed met een drie erop demonstratief over haar oren getrokken - 'IK ben jarig, niet zij' - en een zenuwachtige blije achtjarige.
Voor we buiten stonden, had de peuter al een paar keer andere kleren aangetrokken, - ze wilde geen legging maar een maillot en nadat ze het verwisseld had, wilde ze toch liever een legging maar dan een andere kleur en toen ik haar haar in twee staartjes bijeen gebonden had, trok ze de elastiekjes er meteen weer uit want ze wilde er maar één! Voor ik het wist, waren ook al haar kleren weer uit en rende ik achter het ongeleide projectiel aan door het huis. De jarige danste om me heen 'wanneer gaan we nou? wanneer gaan we nou?'
Maar goed. Het was en bleef feest en we stonden op een gegeven moment aangekleed buiten, de theedoeken waaiden meteen van de mandjes en vielen in een plas, de driejarige wilde niet lopen, wilde niet op die fiets maar op een andere en de tijd tikte. Na een paar keer heen en weer naar binnen te zijn gerend, o.a. voor plastic zakken die ik om de manden moest zien te krijgen, trok ik de deur hard achter me dicht en had ik in plaats van de huissleutel een fietssleutel in mijn hand.
Veel te laat schreed de jarige met haar traktatie-manden de klas in maar dat gaf niet. Ze was er tenminste. Even later stonden de peuter en ik voor ons huis. Zonder sleutel. Zonder telefoon. Zonder geld ook. De regen kwam met bakken uit de hemel. De buurvrouw met reservesleutel was niet thuis. Ik wilde gestrekt in een plas gaan liggen. De peuter was weer helemaal haar gezellige zelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Jemig. Ik slik vandaag maar eens een dubbele portie voorbehoedmiddelen...
Annemaria K.
Integendeel, hilarisch: je zou er spontaan van aan de tweede leg gaan.
Ik zie het laatste beeld grijnzend voor me, moeder liggend, met kind door de plassen eromheen huppelend.
Waar in de evolutie is toch die scheiding ontstaan, dat kinderen regen prachtig vinden en ouderen er de pest aan hebben.
Je bent zeker een man, Sok?
Iedere vrouw krijgt een hekel aan regen vanaf het moment dat ze mooie kleren, make-up, afspraakjes en afspraken heeft. Gelukkig kreeg ik als 4-jarige van mijn oma een mooi parapluutje, waardoor ik nog even van regen kon blijven genieten.
Annemaria K.
Een reactie posten