Aan de andere kant van het water...

We namen de pont. Het waaide straf in Noord. Het miezerde ook een beetje. Nergens een schommel voor Jeetje. Of voor ons een cafeetje. We fietsten langs het huis dat te koop stond. Mijn ouders hadden hun fietsen speciaal meegenomen. Er passeerde ons geen auto. Er waren geen mensen buiten. Alleen oud vuil. We trapten door.
'Het is in elk geval lekker rustig, hier!' doorbrak ik de stilte.
Zodra we het water weer over waren, brak de lucht meteen open. De zon begon te schijnen. Er was leven op straat. Er waren kroketten, kinderen, kranten. Bekenden die me vertelden dat er een goede recensie van mijn boek in Trouw stond. En overal schommels. Het was paradijselijk aan de andere kant van het water.