Ik
(Na dit woord bleef het scherm heel lang leeg, ze keek en zag niets, en dacht niets, en was niets. Ja, een beetje verkouden.)
Ik besta.
Ik was gisteren jurylid bij de voorronde van de NK Poetryslam in Utrecht. Milla Braat won. Het was een indrukwekkend meisje. Hoe ze daar stond op het podium, hoe ze keek. En over identiteit sprak. Waar nooit genoeg over te zeggen is.
Ik heb geen energie meer over, op de eerste dag van de week al niet.
Vijf achtereenvolgende avonden zat ik in een andere omgeving te praten, te schreeuwen om boven de muziek uit te komen of de andere mensen. Ik als debutante, schrijfster, vriendin, buurvrouw, dochter, kleindochter, zus, jurylid, moeder, interessante tante, als wat je maar wil.
Maar als wie zit ik hier nu?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Weblogger natuurlijk!
het zit in de lucht. ik voelde me uitgeput vandaag! ik wil naar het klooster! ik ben dus een mislukte monnik.
Naarmate ik ouder wordt neemt naar mijn idee het aantal identiteiten toe. Mogelijk is dit een verschijnsel van het je steeds jonger voelen, want als ik nu mijn lijst van trefwoorden zou voorlezen op een gelijknamig gala, lijkt dit een beetje op wat ik als 10-jarige deed en wilde. Zo komt het dat ik met mijn lijstje niet te koop loop en ik het proeven van kuilgras, het tekenen van sleephopperzuigers en het klimmen in bomen uitstraal als een verschijnsel, die je vraagt om mee te doen.
Een reactie posten