De kaarten vliegen door de kamer en Deetje (3,5) rent erachteraan.
'Ik wil winnen!' gilt ze. 'Ik wil winnen!'
'We zullen het spelletje niet meer doen,' zeg ik.
'Jawel,' krijst ze. 'Jaaaaaa wel!
'Nee hoor, als jij zo raar doet, kunnen we geen spelletjes meer doen.'
In een hoek zijgt ze neer. Alsof er net een wereld is vergaan, in plaats van een spelletje memorie verloren.
'Het gaat om het spelletje, niet om het wínnen.'
'Ik wil winnen.' Haar stem is schor.
'Je kunt een andere keer nog winnen.'
'Ik wil nu winnen.'
'Nee, het gaat er om dat wij gezellig een spelletje doen.'
'Maar ik wil wihinnen.' Deetje stort zich in mijn armen en blijft zacht snikken. Jeetje (8,5) zet het liedje van Kinderen voor Kinderen in. 'Moet ik dan altijd een winnaar zijn. Ik doe echt m'n best maar voel me soms zo klein. En wat is er zo erg aan de laatste zijn?'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten