Ik fietste naar de P. omdat ik een lunchafspraak had. Ik bestelde alvast verse muntthee. Tegenwoordig schaam ik me als ik muntthee bestel omdat ik overal lees dat het 'bepaalde types' zijn die daar om vragen. Zo ook met witte wijn. Witte wijn en munttheevrouwen; die schijnen gru-we-lijk te zijn. Daar wil je niet dood mee gevonden worden.
Maar ik dronk de thee gewoon rustig en keek de ruimte rond. Ik meende me te herinneren dat ik hier ooit bij een trouwborrel van vrienden was geweest. Ik dacht aan hun lange, pijnlijke scheiding. Daarna stond ik op om een krantje te pakken. Bij de leestafel vond ik alleen maar zaterdagkranten. Ik ging weer zitten en keek op mijn telefoon. Op twitter kwam weer de longlist van de Libris voorbij. Ik klikte twitter weg. Op Facebook diezelfde lijst. Ik klikte Facebook weg, zoop mijn glas leeg. Toen kwam mijn lunchafspraak binnen. Ze bestelde een muntthee. Die schaamt zich nergens voor, dacht ik. We begonnen met bijpraten. Het ging eerst over dissociëren en plezier hebben - hoeveel plezier moet een mens per dag eigenlijk hebben? - en daarna hadden we het over walls of fame.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten