In de Albert Heijn gaat mijn telefoon. Spitsuur. Ik sta met bloemkool in mijn handen, een bak bonusdruiven en krieltjes. Het is koud. Vier karren omcirkelen me. Met mensen erbij. Ik weet totaal niet wat we moeten eten. De mensen weten het ook niet. Ze kijken in elk geval allemaal ontredderd bij de groente vandaag. Alsof ze geen idee hebben wat ze daar staan te doen. Mijn telefoon gaat nog een keer. De mensen grijpen naar hun tassen. Maar het is weer niet voor hen. Ze duwen de karren voort. Miezerige mensen. Met een half lege mand aan mijn arm, ren ik naar de kassa. Omdat ik wil weten wie mij gebeld heeft. Op dit tijdstip.
Ze belde omdat ze me haar boek wilde komen brengen. En wel meteen.
Ik heb dan ook geen tijd om verder te schrijven nu. Ik moet lezen in De kleine miezerige god van Esther Gerritsen. Alleen de titel is al briljant. Het boek ligt over twee weken in de winkel. Dus dan mogen jullie ook allemaal...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Esther Gerritsen is goed. Maar ik moet van haar nog Normale dagen lezen.
Een reactie posten