Een kleine drie maanden later. Wat heeft het uitkomen van mijn debuut veranderd? Was het waar ik op hoopte?
Ik hoopte op recensies. Ik dacht ook dat ik ze zou krijgen. Omdat iedere schrijver die ik persoonlijk ken, gerecenseerd wordt. Zo gaat het in de wereld, dacht ik. Je schrijft een boek, je krijgt een recensie. Ik geef toe dat dit wereldbeeld de dag nadat het boek in de winkel lag, al kantelde. Want het was komkommertijd en waarom zouden ze een verhalenbundel recenseren?
De mijne nog wel. Met van die vreemde verhalen.
Maar Het besluit van Dola Korstjens is veel besproken. Vrij lovend zelfs. En iedereen las er iets anders in. Het blijkt dus niet onder één noemer te vangen. Dat is precies wat ik wil. De verhalen zijn in elk geval ergens aangekomen. Dat is het enige waar ik echt op hoopte. (Naast hoge verkoopcijfers.)
De liefde voor de personages die sommigen in mijn verhalen aangetroffen hadden, deed me het meest. Ik heb namelijk nooit aan liefde gedacht bij het schrijven. Ik denk te weinig aan liefde. En dat die er dan dus gewoon blijkt te zijn.
Er is nog wel meer gezegd. Maar goed, recensies. Daar moet je je niets aan gelegen laten liggen. Tijd is het nu om alles wat benoemd is, achter me te laten.
Wat er veranderd is, is dat mijn boek inmiddels wél bij de boekhandel bij mij om de hoek gesignaleerd is. Op de vierkante tafel die je meteen ziet als je binnenkomt, naar het schijnt. Moet je maar eens gaan kijken!
Voor de rest veranderde er niets. Maar dat wilde ik ook niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Volgens mij
...heb je niets te klagen hoor met al die lovende reacties. Er verschijnen ieder jaar genoeg boeken die het zonder recensie moeten doen en mede daardoor in de anonimiteit verdwijnen. Ook de reacties die je hebt gekregen bewijzen dat jouw bundel daar geheel aan ontkomt!
En drie maanden is kort voor het leven van een boek. Er komen vast nog meer reacties etc. aan.
De liefde voor je personages is zo natuurlijk dat je er tijdens het schrijven niet aan gedacht hebt.
Een reactie posten