Morgenavond is de laatste straatbarbecue. Niet alleen voor ons. Ook voor de overbuurvrouw die haar man en dochtertje op stel en sprong verlaat. Ook voor het tienjarige buurmeisje dat na twee jaar wonen in Amsterdam, alleen terug moet naar Senegal. Om bij haar grootouders te gaan wonen. Ik zag gisteren dat haar stiefmoeder opnieuw zwanger is van de papa van het meisje.
Ik weet niet voor wie dit nog meer de laatste straatbarbecue is. Misschien voor de alleenstaande mevrouw wier gezicht, sinds ze met pensioen is, met de dag roder wordt. En haar pas, op weg naar de glasbak, minder trefzeker.
Ik weet wel dat andere overburen hopen dat het voor hen de laatste keer is dat ze erbij zijn. Zij hebben hun huis al een tijdje te koop staan en zien met lede ogen aan, hoe alles bezig is uit elkaar te vallen.
Ik weet niet of er weer van die geweldige vuren zullen zijn op de stoep. Ik denk dat die de vorige keer voor het laatst aangestoken zijn. Ik zat er toen nog de hele avond bij. Stiekem zwanger te wezen. Net te doen of ik wijn dronk.
Het schijnt verschrikkelijk te gaan onweren morgenavond.
Er zijn natuurlijk ook mensen, onze bovenburen bijvoorbeeld, voor wie dit de eerste straatbarbecue gaat worden. Misschien stoken zij het vuurtje weer op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten