We halen Jeetje van school. Deetje en ik. Op de terugweg kijkt Jeetje niet goed uit bij het oversteken.
'Als die vrachtauto ons geraakt had, waren we dood geweest, Jeetje. Alledrie.'
'Dan is papa helemaal alleen,' zegt Jeetje.
'Ja,' zeg ik, 'dan is hij heel verdrietig.'
'Dan moet hij een nieuwe vrouw zoeken,' zegt Jeetje.
'Ja,' zeg ik, 'en met die vrouw krijgt hij dan nieuwe kindjes.'
'Maar die kindjes vindt hij dan nooit zo leuk als ons,' zegt Jeetje dan.
'Nee,' zeg ik, 'dus papa blijft altijd een beetje verdrietig.'
'En nu wil ik het er niet meer over hebben,' zegt Jeetje.
En dat doen we de rest van de dag niet meer.
maandag 5 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Jeetje houdt tenminste van helder communiceren.
Een reactie posten