Absolute zekerheid in 2014

De eerste dag van het nieuwe jaar begon met tosti's, espresso's, appeltaart en andere mensen. Nu dan zijn de andere mensen weg, de feesten allemaal voorbij, alleen de appeltaart en de andere lekkernijen niet op. Zojuist heb ik twee porties Häagen-Dazs ijs weg moeten werken en ben er nog altijd niet doorheen. Er is zoveel gebeurd in december van het afgelopen jaar dat ik begin te schrijven over het ijsje dat ik net at. In de laatste zes dagen van 2013 kwam er o.a. een Bulgaar met zijn vrouw onze keuken niet alleen veel groter maken, maar ook lichter. De verlichting die we nu, uit gewoonte, niet aandoen. Dus snijden we ons vlees nog altijd in het donker.  Mijn boeken en ik zijn in die dagen ook naar de bovenste verdieping verhuisd.  Ik heb mijn hele hebben en houden dus één trap hoger gebracht. Als het goed is, ligt het daar nu nog allemaal. Vanmiddag - nadat ik vijf kilometer had weten te rennen - zat ik heel stil in mijn renpakje naast de houtkachel. Ik pakte Een roos van vlees erbij. Lezen doe ik tegenwoordig alleen diep in de nacht en op momenten dat ik even niet opzichtig aan het leven ben. Zoals vanmiddag dus ineens. Man was rennen, de kleuter van oudjaarsnachtuitputting in slaap gevallen, de achtjarige speelde boven op haar nieuwe kamer met haar vriendinnetje en ik las. Tijdens het lezen zag ik het beginbeeld van mijn nieuwe boek met absolute zekerheid voor me. Beter kon ik het niet bedenken. Wat ik al met al een heel goed begin van 2014 vond.  Ook al weet ik inmiddels wel hoe het met mijn absolute zekerheid gesteld is. (En die van de rest van de mensheid)