Mierzoet

Ze staat aan het begin van een groots, nieuw leven en ze weet het. Ze kleurt de dagen in tot het zover is. Ze kleurt van het ene hoogtepunt naar het andere. Wennen op school, afscheid crèche, logeren opa en oma, vakantie met het vliegtuig, de vierde verjaardag, de eerste schooldag.

In haar nieuwe, zachtroze vestje zit ze aan het ontbijt. Als enige. Ze slaapt tegenwoordig uit, nu het nog kan, nu ze nog gewoon naar de crèche gaat en geen echte verplichtingen heeft. Ze spaart haar krachten voor straks. Haar wangen zijn rood en haar lippen ook. De grote dagen breken binnenkort allemaal aan. Eén voor één. 'Maar nu nog niet, hè?'

'Nee, nu nog niet.'

Ze eet haar boterham met honing. Haar lange, kaarsrechte haar valt er steeds in. 

'Misschien moet je een ponytje als je naar school gaat,' zeg ik.

'Nee, geen ponytje!'

'Weet je wat een ponytje is?'

'Nee. Maar ik wil het niet.'

Ze legt haar hoofd op de tafel. Ook nog een ponytje, dat zou teveel zijn voor een mens.