Promotie

Bo-Johnny is nieuw op de peutergroep. Hij is van de baby's naar de peuters gepromoveerd. Ik heb hem nog niet gezien, maar Bo-Johnny moet wel een held zijn. Mijn eigen Bo-Johnny heb ik net achtergelaten in een kleuterklas. Ze gaat wennen bij groep 1.
'Is er vandaag iets?' vraagt een moeder aan de meester. Ze komt de klas binnengerend, grote ogen, rode wangen. Net gedoucht.
'Nee,' zegt de meester.
'Niets?' hijgt de moeder, 'is het geen dierendag of zo?'
'Dat is het op 4 oktober.'
'Is het geen speciale dag?'
'Het is vrijdag.'
'Het is vrijdag.'
'Ja. En vanmiddag hebben we open podium. Toneel.'
'O! Had ik daar iets voor moeten doen? Daar had ik iets voor moeten doen, hè?'
'Nee,' zegt de meester, 'niets.'
'O.' De moeder laat haar schouders zakken, duwt haar kind de klas in. En vertrekt.
De meester klapt in zijn handen ten teken dat de ouders het lokaal moeten verlaten. Hij vraagt mijn Bo-Johnny of ze bij hem op schoot wil. Die schudt ferm haar hoofd. Dat wil ze zeker niet.
Echt een kind van mij, denk ik tevreden. Gaat niet bij jan en alleman op schoot.
Dan begint de meester te zingen van klap maar in je handjes en draai je handjes in de lucht.
Ik trek de deur achter me dicht, wil nog een foto maken van Bo-Johnny in de kleuterklas met twee vlechtjes, maar mijn telefoon is leeg.