Mythen

Gisteren hield ik een praatje op de boekpresentatie van Dieven van vuur  van de levende legende Ivo Victoria, het brandalarm ging af op de uitgeverij, zoals het hoort bij een boek dat die naam draagt, - dat was geen toeval - de glazen werden geheven, de zon scheen, de hapjes gingen rond, iedereen zag er goed uit. Mijn praatje ging over schrijverschap en twijfel. ( Waarover ook een deel van het boek ging. Heel geweldig gedaan.)
Nadien spraken we over de Mythe van de Schrijver. Iemand was van mening dat die in stand moest worden gehouden. Het moet lijken alsof het hem vanzelf komt aanwaaien.
Het naakte schrijven van Nirav Christophe handelt over de mythen van het schrijverschap.

1 De mythe van de genialiteit, een beetje schrijver is briljant, hij is een schepper van bovenmenselijke proporties. Enerzijds bestaat die genialiteit uit een rationeel vakmanschap. Een proces van vooruitdenken en gecompliceerde planning. Anderzijds kenmerkt genialiteit zich juist door de vondst, de inspiratie, de plotselinge inval. Als je werkelijk talent hebt, komt het er in één keer uit, als een golf.
2 Er is de mythe van het lijden, de doorleefdheid. Schrijven is als een kind baren. Er moet voor het kunstwerk een pijnlijk offer worden gebracht. (Het kost de schrijver zijn nachtrust, zo niet zijn relatie, hij kan niet anders)
3 De mythe van de wijsheid. Bij een goede schrijver zit er altijd nog iets achter, een laag onder, en onder, en daar weer onder, en onder die alleronderste laag zit vast en zeker ook nog een laag.
Onder dit juk van diepzinnigheid gaat menig schrijver gebukt.
4 De mythe van originaliteit. Een echte schrijver verzint iets totaal nieuws.
Met al deze mythen wordt het literair schrijven dus zorgvuldig in één overkoepelende religieuze mythe geplaatst: de schepper/schrijver is de eerste en enige god. (hij is volstrekt origineel) hij lijdt voor zijn schepping, heeft macht over de materie (hij gaat subtiel en vakmatig te werk) en zijn wegen zijn ondoorgrondelijk (hij is niet oppervlakkig maar onpeilbaar diepzinnig)

Nu ik ze weer teruglees, kloppen ze eigenlijk wel. Zo gaat het. Die mythen, dat ben ik. Dat zijn wij.
Het is geen schijn die opgehouden hoeft te worden. Het is.