Gebruiken

De moeder van de schoonmaakster is net zo oud als mijn moeder en een psychiatrisch patiënt. Ze weet sinds de schoonmaakster vier is vaker niet dan wel dat haar dochter bestaat en al helemaal niet dat die dochter ooit in Nederland is gaan werken als schoonmaakster om op die manier een behandeling voor haar te kunnen financieren.  Dat laatste is gelukt.  Een behandeling voor haar moeder (en een huis voor haarzelf) Maar de moeder heeft toen de verkeerde medicijnen gekregen waardoor het een tijd nog veel slechter met haar gegaan was.
Ik stond naar het verhaal van de schoonmaakster te luisteren, met één been al op de trap en  het boek van Valeria Luiselli in mijn hand. De gewichtlozen. De manier van schrijven van de Mexicaanse Valeria Luiselli bevalt me echt heel erg. Valeria is een paar jaar ouder dan de schoonmaakster en tien jaar jonger dan ik. Ik stond, terwijl de schoonmaakster praatte, ook te denken aan mijn eigen verhaal, het document dat een paar weken dichtbleef, en dat ik zo dadelijk weer ga openen.
(Dat heb ik nu op dit moment nog niet gedaan, terwijl ik over drie kwartier alweer bij school moet staan om een stuk of wat kinderen op te halen)
En ik dacht, staand op de trap, terug aan Fabio die hier een tijdlang elke donderdag kwam, even oud was als ik, en heel veel praatte, tot hij op een dag ineens weg was. Terug naar Brazilië.  Hem wil ik ook beschrijven. Misschien kan ik haar verhaal op het zijne plakken, mijmerde ik. Dus feitelijk ben ik - nog voor ze uitverteld is - aan het bedenken hoe ik haar verhaal, kan gebruiken voor het mijne.