Na schooltijd is het in mijn straat een komen en gaan van rubberboten op kinderbenen, blootsvoetse jongens en meisjes, terwijl op het trottoir alweer de eerste verloren badlakens liggen. Lekker dik en zacht. Vanaf de voordeur hoor ik de kinderen gillen terwijl ze één voor één van de brug springen (een mengeling van angst en vrijheid) Er is de symfonie van het plonzen.
Op de steiger heerst bedrijvigheid. Daar krioelen kleuters met oranje vleugeltjes vol lucht, naast hen de volwassenen met hun benen bungelend in het water of starend naar de kim. Foto's twitterend van het kroost. Ook liggen er groepen ouders in badkleding in de berm, of hoe je dat stukje gras daar ook noemen mag, met flesjes bier en zonnebrand. Veel tatoeages valt me op. Het zijn de vaders en moeders van de kinderen met zwemdiploma's. Het is een dinsdagmiddag op Steigereiland. Het café opent zijn deuren, de eerste bitterballen worden naar buiten gedragen. De glazen fonkelen op dienbladen. En ik vraag me steeds af wat er hier niet klopt aan het plaatje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten