Iedereen

Voor negenen in een stille supermarkt. In de rekken zwarte kranten met witte koppen: 'Bloedige aanslag op onze vrijheid' en 'Aanval op de democratie'. Ik loop het rek snel voorbij, vul mijn winkelmandje met de ingrediënten voor de tajine-maaltijd van vanavond en ga naar de kassa. Achter mij legt een moslima drie broden op de band en een pak melk. Ik leg het balkje tussen ons in om de grenzen tussen mijn en haar boodschappen te markeren. Ze is tenger, bleek en staart naar de tegelvloer. Ik weet niet of ze altijd zo schuchter is? Ik ben blij dat ik haar nu niet ben, dat weet ik wel.
In de media gaat het alweer over wij tegen zij. En zij hoort dan bij zij. Ik bij wij. Dat heb ik toch liever.
Al hebben deze vrouw en ik er net zo weinig mee te maken. Of veel.
Al bestaat er geen wij en geen zij. Ergens las ik: het gaat om iedereen tegen bijna niemand. Dat lijkt me belangrijk om te onthouden.