Lekker

'Je bent zo lief,' zeg ik tegen Deetje, 'ik kan je wel opeten.'
'Dat moet je niet doen,' zegt ze, 'dan kan je me niet meer knuffelen.'
'O, nee. Dan eet ik je maar niet op.'
'Het kán ook niet.'
'Nee.'
 Je kúnt mijn botten helemaal niet eten,' zegt ze.
'Ik kan ze afkluiven, als kippenbotjes.'
'Maar je doet het niet.'
'Nee, ik eet je niet op.'
'Ik ben ook niet lekker,' zegt ze.
'Dat weet ik niet.'
Als ik beneden kom en de krant opensla, lees ik over een moeder die door ISIS gedwongen wordt haar vermoorde zoon op te eten. Zij weet het wel.