De
andere vrouw
Het is geen mislukt huwelijk, zeggen de mensen.
Zo moet ik dat niet zien.
Een verbintenis met iemand is een traject
waarin je een tijd samen oploopt totdat het niet meer werkt. Het is bijzonder dat
man en ik 24 jaar met elkaar opgelopen zijn. Zó moet ik dat zien.
Nu kan ik alle mogelijke nieuwe trajecten voor
me zien. Ik zou deze columns net zo goed vooruit kunnen schrijven.
De Andere Vrouw – ik noem maar een trajectje – zien we
allemaal van heinde en verre aankomen. Glimlachend, elegant, komt ze naderbij.
De voetstap ongehaast en licht, zou de dichter Fernando Pessoa zeggen.
Nee, ze is er nog niet, maar ze bestaat. En achter
elke straathoek zou ze zich op kunnen houden. Waarschijnlijk dwaalt de andere
vrouw al rond op ons nieuwbouweiland. Hoeven ze over een uurtje alleen nog maar
tegen elkaar op te botsen bij de Bruna.
“Met die visualisaties van jou moet je
oppassen,” zeggen de mensen.
“Waarom?”
“Het is niet goed.”
“Omdat het dan echt gebeurt, hè?”
“Je roept het over jezelf af.”
Gisteren
bezocht ik een kerstborrel en kwam daar een redactrice tegen met haar nieuwe
man. Ik refereerde aan foto’s op haar Facebookpagina waarop ze samen met een
meisje van een jaar of tien voor een kerstboom zat.
Wat een
mooie dochter, was één van de reacties. En: Wow, wat lijkt ze veel op jou zeg.
Ik wist
dat ze geen moeder was, maar vond het meisje ook haar evenbeeld. En we maakten
grapjes over hoe ze al die tijd stiekem tóch een kind had. Haar nieuwe man vond
het ook een fijn idee. We lachten. We namen nog een glühwein.
En toen
doemde De Andere Vrouw weer op.
Deze keer
plaatste ze foto’s van zichzelf op Facebook, met mijn meisjes - voor een verlichte kerstboom, op de
kunstijsbaan, aan een feestelijk gedekte tafel - hun lange haar op ingenieuze wijze
ingevlochten, precies zoals het lange haar van die vrouw zélf ook ingevlochten
was. Ze keek stralend in de camera. Merry Christmas, was het onderschrift.
Hashtag: Familylife.
En bij elke
eerste kerstdagfoto die ik aanklikte, begonnen mijn lachende meisjes meer op die
trut te lijken.
Maar ik weet
nu al dat ik de andere vrouw zal accepteren. We zullen weer gelukkig zijn. Eén
grote vredige extended family. Voor de kinderen.
Nu stop ik. Voor ik het allemaal over mezelf
afroep.
3 opmerkingen:
Mooi, Elke!
"voor de kinderen", dat kan ik niet meer horen
van en voor de kinderen had het allemaal niet gehoeven natuurlijk
Een reactie posten