Tezamen

We zitten aan het ontbijt met gedempt licht, drie brandende kaarsjes, kerstservetjes en 'we komen tezamen onder 't sterreblinken.' We preluderen hiermee vast op het kerstdiner dat ze vanavond op school zullen hebben. Het hoogtepunt van het jaar. Man stuurt een berichtje dat hij wegrijdt naar werk, en doet de groeten aan de meisjes.
'Papa is nu op weg naar Delfzijl,' zeg ik erbij.
'Wanneer komt papa eigenlijk terug?' vraagt de zesjarige.
'Papa komt je vanmiddag van school halen,' zeg ik. 'En dan gaan we de hapjes maken en...'
'Nee, dat bedoel ik niet,' zegt ze. 'Wanneer komt hij gewóón terug?'
'O dat bedoel je.'
'Wanneer komt hij bij óns terug?' De zesjarige kijkt me aan. Het kerstkoor zingt: Komt, laten wij aanbidden, onze Heer.
'Ik denk niet dat hij nog terugkomt, Deetje,' zeg ik dan. 'Reken er maar niet op.'
De elfjarige doet alsof ze gewoon haar boterham smeert, maar even spant haar hele lichaam zich.
'Komt hij nóóit hier terug?' vraagt de zesjarige.
Ik schud mijn hoofd en leg uit dat hun vader in een ander huis gaat wonen, niet ver weg van hen, waarheen hij ook zal gaan, nóóit ver weg van hen. Etc. De elfjarige staat op en zegt: 'En nu moet die domme kerstmuziek uit.'
De zesjarige zegt: 'Nou, zeg dan maar gewoon wanneer hij terugkomt uit..waar is hij?'
'Delfzijl.'
'Uit Delfzijl ja.'