Door dit filmpje dacht ik weer na over het zwijgen. Waar ik vandaan kom, wordt veel gezwegen. Ik zwijg zelf ook meer dan ik aanvankelijk dacht. Zelfs tegen mezelf zeg ik niet alles.
'Praten heeft geen zin,' zei mijn moeder laatst nog aan de telefoon. 'We moeten de dingen in ons eentje verwerken. Elk voor zich.'
Ik zei daar niets op.
Vroeger werd er bij ons aan de keukentafel wel gepraat. Maar zodra het over onszelf ging, zwegen we, gingen we geruisloos uiteen. Ieder ons eigen ding doen, ergens in het huis. Tot het voorbij was.
Dan kon er weer gewoon gepraat worden. Over anderen. En daarmee soms, zijdelings, over onszelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten