Er was iets deze week. Ik heb hier sinds zondag geen stukje gepubliceerd. Het komt denk ik ook gewoon door tijdgebrek. En omdat ik - nee mijn verhaal - tijdens het schrijven onder de grond beland was. Ik was in een ondergrondse nieuwbouwwijk terechtgekomen en kwam er haast niet meer weg. Geef mij licht en ruimte, dacht ik steeds. Maar onder de grond hingen alleen daglichtlampen. Ik dacht in deze dagen een paar keer aan die documentaire over een vrouw die zelfmoord pleegde omdat haar lichaam jaren achter elkaar in de allerhoogste staat van alertheid verkeerde. Het bleef, zonder dat daar een directe aanleiding voor was, steeds opnieuw stresshormonen aanmaken. Ze had nooit rust. Dat moet vreselijk zijn, dacht ik. Dat ik hier niets opschreef, kan ook wel komen omdat er deze week elke nacht een paar keer een peuter aan mijn bed stond die zei niet te kunnen slapen omdat ze bang was.
'Waarom ben je bang?'
'Ik heb iets gedroomd.'
'Wat heb je gedroomd?'
'Iets.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten