Er was een jongen uit een Nederlands provinciestadje die geen zin had om
zich elk weekend in coma te zuipen. Hij zag niets in
pillen en andere chemische troep. Ook had hij geen zin om een chick te neuken,
waar hij niet voor de rest van zijn leven bij zou blijven.
Hij wilde regels om zich aan te houden. Zingeving.
Zijn moeder zei: ‘Seks is niet vies jongen. Jongens van achttien zijn nu eenmaal nergens anders mee bezig. Daar hoef je je echt niet voor te schamen.’
Hij wilde helpen.
Terwijl de kinderen in Syrië bij bosjes het leven lieten door een luchtaanval,
zat de jongen in een krap klaslokaal van het MBO te luisteren naar het grote
belang van een d of een t op het eind.
‘Denk maar niet dat jij iets kunt betekenen,’ zei zijn moeder.
Hij zei dat hij iets wilde doen aan het leed in de wereld.
‘Dat is nou typisch iets voor kinderen,’ zei zijn moeder. 'Jullie zijn nog
niet in staat te begrijpen dat dat niet kan.’
‘Wij willen de Syrische kinderen helpen.’
‘Dat begrijp ik goed, jongen. Wij hadden dat vroeger ook met de
zeehondjes.’
De jongen bekeerde zich.
‘Ik leef voortaan voor een hoger doel, mama.’
‘Het is onzin wat jij gelooft. Dat heb je van die vriendjes van je.’
‘Ik wil naar de oorlog.’
‘Dan zul je toch moeten weten waar Syrië ligt,’ lachte zijn moeder.
Op een maandag verdween de jongen, samen met een vriend, in
gevechtskleding, naar de oorlog.
Aan de pers meldde de moeder: ‘Mijn
zoon is zwak en beïnvloedbaar. Het is nog maar een kind. Hij durft niet eens te
vechten.
Beluister het verhaaltje hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten