Acceptatie

Ik pakte vanmorgen het schrift erbij waarin ik mijn aantekeningen maakte voor De weg naar zee. Even kijken hoe ik het vroeger ook alweer deed. Iets maken. Het Hema exemplaar dat ik aanschafte na talloze volgeschreven Moleskineschriften was gemakkelijk te vinden. Ik sloeg het open en begon erin te lezen. Op zoek naar houvast. Aan de ene kant was de inhoud ervan alarmerend, ronduit afschrikwekkend maar aan de andere kant, bedenk ik nu, is het misschien juist heel geruststellend. Ik deed het toen zo. Ik doe het nu zo. Ik zal het altijd zo doen. Ik heb een vreemde, grillige weg te gaan. Geen idee waarheen die precies zal leiden.