Jarig of niet?

De zon schijnt. Ik haal Deetje en haar vriendje op van school. We wandelen naar huis. Het zijn net Jip en Janneke die hand in hand achter mij lopen. Aan één stuk door kletsend.  Janneke vertelt Jip over de poes in de straat die op zondag is overreden door een auto.

'En nou is de poes dood,' zegt ze.

'Dood?' zegt Jip.

'Ja, en als je dood wordt, kun je niet meer bewegen én niet meer praten,' vult Janneke aan.

'Een poes praat niet,' zegt Jip. 'Een poes mauwt.'

'Ja, een poes mauwt,' zegt Janneke, 'maar als wij dood zijn geworden, kunnen we niet meer praten. En niet lopen, toch Jip? Dan liggen we helemaal stil!'

'Ja!' roept Jip, 'we liggen stil! En dan kunnen we óók niet meer ruiken én niet meer zien, toch Janneke?'

'Nee, én niet meer proeven,' zegt Janneke. En niet voelen.'

'En niet meer horen!'

'En niet ademen!' roept Janneke.

Na een tijdje: 'Oma D. was ook dood, hè mam?'

'Ja,' zeg ik.

'Maar ze is nog wel jarig, toch?'  Ze fronst als ze mij aankijkt.

'Ja, ze is nog wel gewoon jarig hoor Janneke,' zegt Jip.