Vijf uur

Er wordt een roze prinsessentent opgezet elders op de stoep en ik lees op internet artikelen over moedermoorden.
'Ja! We gaan verhuizen,' zeggen de twee vierjarigen en slepen de tent meteen naar hier.
'Het is niet jullie tent,' zeg ik. 'Vindt dat meisje dat wel leuk?'
Dat vindt het meisje leuk, natuurlijk.
De negenjarige brengt het vuilnis weg, daarna het oud papier, loopt op stelten rond het huis, waved op het waveboard rondjes om mijn stoel, echoot: 'Ik verveel me dood, echt dood.' Aan de overkant van de straat schuiven de crèchejuffen voorbij, ik zwaai, kan niet op hun namen komen. Tot ze uit mijn beeld zijn verdwenen. De nieuwe buurman verlaat zijn huis op slippers, haalt zijn kinderen op bij de steiger. Ze hebben nog gezwommen. De zon schijnt, maar bij ons thuis hebben we toch allemaal al keelpijn. Een nieuwe bezorger legt de krant in mijn schoot.