De dames staan in de beslagen douchecabine en ik loop over de gang heen en weer met armen was, zoals dat hoort.
'Ik tover dadelijk dat jij in je blootje in het bos staat,' hoor ik Jeetje (9) zeggen. En dan op barse toon: 'Helemaal alleen! En het is donker in het bos. Wil je dat?'
Ik kan niet horen wat Deetje (4) zegt.
'Oké dan ga ik je NU wegtoveren. Echt, hè? Het water wordt steeds kouder, voel je dat al. Voel je het? Als het helemaal koud is, ben je niet meer hier.'
Ze praat net zolang door tot Deetje het uitschreeuwt van angst en ik de was meteen laat vallen. In een hoekje van de douche tref ik haar aan. Ineengekrompen. Haar armen over haar knieën. Hoofd op haar schoot. Het koude water valt op haar rug. Haar grote zus staat er rechtop naast, glimlachend.
'Geloof je nu wèl dat ik kan toveren?' vraagt ze.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten