Kindertijd

Om drie uur vanmiddag besteld en nog niet eens drie kwartier later viel Kindertijd van Nathalie Sarraute bij mij op de mat. Over de kindertijd van de schrijfster, opgetekend op drieëntachtigjarige leeftijd.
Ik zit naast het bad op een houten trapje. Het vierjarige meisje zit erin en speelt wat met een plastic paard.
'Kom jij dan bij mij in de badkamer zitten, mama?' had ze gevraagd.
Eerst ging ik voor de badkamer op de grond zitten.
'Nee, er in,' zei ze. 'Met mij samen.'
'Ja, dat is goed.' Ik pakte Kindertijd op.
'Dan kan ik jou vertellen wat ik vandaag allemaal precies gedaan heb!'
'Ja, leuk.' Ik liet het boek nog even op mijn schoot liggen. 'Nou, wat heb je vandaag allemaal gedaan?'
Ze begon te vertellen dat ze een circus hadden gemaakt. Ze had de handstand en de radslag geoefend maar dat kon ze nog niet alleen. Ze had een boterham met appelstroop gegeten, eentje met plakjes worst en een cracker met smeerkaas. Ze had het meest van de tijd met T. gespeeld maar ook met N. en K. Ze had dit armbandje gemaakt dat nu om haar pols zat, dat zou ze er pas afhalen als ze negen was.

Het meisje zou later opschrijven dat ze, hoewel nog geen vijf jaar oud, zich ervan bewust was dat ze dóór moest praten omdat ze wist dat moeder, zodra ze stilviel, in het boek zou verdwijnen. Of  erger nog: gewoon de badkamer uitliep.
De spiegels waren beslagen. De ruimte was mistig. Maar ze kon haar nog zo uittekenen. Het boek op schoot dat steeds heen en weer wiebelde omdat ze haar benen nooit stilhield. Moeder had weer zo'n rare knot bovenop haar hoofd, zoals elke avond. Ze glimlachte wel lief naar haar.