Dit hoeft niet in de krant, dacht ik toen het gesprek nalas.
En toen: Dit is een herkenbaar stadium voor ieder uit elkaar vallend gezin. Dus ik gebruik het.
In haar column in de VPROgids schreef Esther Gerritsen dat schrijvers hun falen proberen om te zetten in iets wat wel slaagt. Dat is wat ik aan het doen ben. Een mislukkend huwelijk, daar iets goeds van maken. Of tenminste: iets.
Mij werd ooit deze quote van Emerson gemaild: To believe your own thought, to believe that what is true in your own heart is true for all men, that is genius.
2 opmerkingen:
Juist en ook dapper. Heb daar respect voor.
Ik volg deze columns woord voor woord en zin voor zin. En dan in literair genoegen ook die pijn van herkenning. Te lezen over dreigende, ja, ontwikkelde vervreemding en dan de heldere vaststelling van een zekere machteloosheid. Wat zou ik het van harte anders wensen, voor alle direct betrokkenen. Levensecht en behalve doorleefd ook wakker beschouwend. Wakker zijn in crisistijd is bepaald geen luxe. Je doet het. Geweldig, Elke.
En als het even kan, rust voldoende, zegt de herder. Hoe heet dat modern? Zelfzorg, juist.
(Wakker in een crisis staan, hoort zeker bij waardige zelfzorg....)
Gute Nacht, Freunde!
Een reactie posten