woensdag 15 februari 2017

Helaas

De meisjes en ik werden één voor één getroffen door de buikgriep.
Ik lag opgekruld in bed en kreeg een kruikje van man. Vroeger kreeg ik elke avond een kruikje. Sinds hij het huis uit is, heb ik nooit meer een kruik in bed gehad. Het was simpelweg niet hetzelfde kruikje. Nu lag ik weer in bed met de kruik. Kotsmisselijk. Zijn hand aaide zachtjes over mijn rug. Op de plek waar hij vroeger lag, stond nu een emmer.
“Ga jij maar slapen,” zei hij. “Ik blijf wel hier vannacht."
Hij sloot de slaapkamerdeur, ik mijn ogen. Ik voelde me hondsberoerd, maar was de volgende ochtend - helaas - alweer een heel stuk opgeknapt.



Geen opmerkingen: