De meisjes logeren bij opa en oma. Vandaag heb ik alleen de kat om voor te zorgen en de kat is loeikwaad omdat zij niets te eten krijgt. Ik verlaat het huis voor kattenvoer. De plek waar gisteravond de auto van ex nog stond, is leeg. Dat is maar goed ook. Ik moet die kar niet meer in de buurt zien staan. Hoe een gevoel van het ene op het andere moment 180 graden kan omslaan, is iets angstaanjagends.
Want wat was dan het échte gevoel? Hoe flinterdun is de grens tussen liefde en haat? Er hoeft maar dít te gebeuren.
Met natte haren loop ik door de AH. Zelden heb ik op deze manier door de wereld gemarcheerd. Alsof ik een jaar lang fulltime yoga achter de rug heb. Om te leren aarden. Maar dit is het tegenovergestelde van yoga. Dat weet ik wel. Mijn hart klopt er veel te snel voor. Op straat en in de winkel óveral vrouwen met twee kinderen. Ze zouden haar allemaal kunnen zijn. Is er eentje bij die schichtig wegkijkt als ik eraan kom? Is er eentje bij die zich achter de schappen met wc-reiniger verstopt? Och, die vrouw maakt me feitelijk niet uit. Het enige dat mij uitmaakt ben ik. En hier ben ik! Waar was ik toch al die tijd gebleven?
Nee, het enige dat mij uitmaakt zijn de meisjes en ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten